استاندارد مدیریت دانش یا ایزو ۳۰۴۰۱ برای اولین بار در سال ۲۰۱۸ ارائه شد . استاندارد مدیریت دانش ، الزامات و دستورالعمل هایی را برای ایجاد ، اجرا ، حفظ ، بررسی و بهبود یک سیستم مدیریت در سازمان فراهم می کند . این استاندارد برای هر سازمان، صرف نظر از اندازه و نوع محصول یا خدمتی که ارائه می دهد قابل اجرا می باشد .
از منظر استاندارد ایزو ۳۰۴۰۱ ، فرهنگ مدیریت دانش ، بخشی از فرهنگ سازمانی است که در آن دانش به عنوان دارایی ارزشمند تلقی شده و رفتارهایی چون جستجو ، به اشتراک گذاری ، توسعه و کاربست دانش از کارکنان انتظار می رود و دانش ، کلیه آموخته هایی است که بر آگاهی افراد و سازمان بیفزاید . دانش ممکن است در زمان ها و شرایط مختلف ایجاد شود و به دو دسته ی دانش نهان و دانش آشکار تقسیم می شود .
اما نقش استاندارد مدیریت دانش در سازمان ، ایجاد نظم از طریق تمرکز بر راهکارهای به وجود آورنده ی دانش در سازمان هاست .
در حیطه ی استاندارد مدیریت دانش ، مفاهیمی وجود دارد که به اختصار نام می بریم :
چرخه ی مدیریت دانش ؛ که شامل کسب دانش جدید ، به کارگیری دانش فعلی ، نگه داشتن دانش موجود و مدیریت دانش های از اعتبار ساقط شده می باشد .
انتقال دانش ؛ که شامل مراحل تعاملات انسانی ، برونی سازی ، ترکیب و درونی سازی می باشد .
توانمندسازهای مدیریت دانش ؛ شامل چهار عنصر مسئولیت ها ، فرایند ها ، فناوری و زیرساخت و حاکمیت می باشد .