تاریخچه گوشی سامسونگ

شرکت سامسونگ الکترونیک ، یک شرکت الکترونیکی چند ملیتی کره جنوبی است که دفتر مرکزی آن در یونگ تونگ است منطقه سوون است. سامسونگ الکترونیک به دلیل داشتن مالکیت بخشنامه ای نقشی اساسی در حاکمیت شرکتی گروه ایفا کرده است.سامسونگ الکترونیک در 74 کشور دنیا کارخانه مونتاژ و شبکه های فروش دارد و حدود 290،000 نفر در آن مشغول به کار هستند. اکثراً متعلق به سرمایه گذاران خارجی است. از نظر درآمد بزرگترین تولید کننده لوازم الکترونیکی مصرفی در جهان است. از سال 2019 ، سامسونگ الکترونیک دومین شرکت بزرگ فناوری در جهان از نظر درآمد است و ارزش بازار آن 520.65 میلیارد دلار آمریکا ، دوازدهمین  در جهان است. در این مقاله میخواهیم تاریخچه گوشی سامسونگ را شرح دهیم .

صنایع الکتریکی سامسونگ به عنوان بخشی صنعتی از گروه سامسونگ در 19 ژانویه 1969 در سوون ، کره جنوبی تاسیس شد. در آن زمان ، گروه سامسونگ در بین مردم کره جنوبی به عنوان یک شرکت بازرگانی متخصص در کودها و شیرین کننده ها شناخته شده بود. علی رغم کمبود فناوری و منابع ، حتی کمتر از رقبای داخلی ، گروه سامسونگ با همکاری با شرکت های ژاپنی جایگاه خود را در صنعت تولید بهبود بخشید ، تصمیمی که باعث اعتراض عمومی ضد ژاپنی و واکنش های شدید از طرف رقبا از ترس تابع شدن کامل صنعت توسط ژاپنی ها بود. 

این استراتژی تنها پس از آنکه دولت و سامسونگ اعلام کردند این شرکت منحصراً بر صادرات تمرکز خواهد کرد ، به نتیجه می رسد. توشیو آیو ، بنیانگذار سانیو ، به عنوان مشاور لی بیونگ چول ، بنیانگذار سامسونگ ، که یک تازه کار در تجارت الکترونیک بود ، نقش داشت. 

دسامبر همان سال ، سامسونگ الکتریک سرمایه گذاری مشترکی به نام سامسونگ-سانیو الکتریک با شرکت های سانیو و سومیتومو تاسیس کرد. این سامسونگ الکترونیک امروزی است. محصولات اولیه این سرمایه گذاری مشترک لوازم الکترونیکی و الکتریکی از جمله تلویزیون ، ماشین حساب ، یخچال ، تهویه هوا و ماشین لباسشویی بود. در سال 1970 ، سامسونگ سرمایه گذاری مشترک Samsung-NEC را با شرکت NEC ژاپن و شرکت Sumitomo برای تولید لوازم خانگی و دستگاه های سمعی و بصری تاسیس کرد. 

 Korea Telecommunications ، یک تولید کننده سیستم تعویض الکترونیکی و یک شرکت گروه سامسونگ ، فعالیت نیمه هادی را بر عهده گرفت و به عنوان سامانه نیمه هادی و ارتباطات سامسونگ درآمد. در فوریه 1983 ، لی ، همراه با هیئت مدیره صنعت سامسونگ و توافق نامه شرکت و کمک به حمایت مالی از رویداد ، اعلامیه ای را بعداً با عنوان "اعلامیه توکیو" اعلام کرد ، که در آن اعلام کرد سامسونگ قصد دارد به یک فروشنده حافظه دسترسی تصادفی پویا تبدیل شود (DRAM)..

یک سال بعد ، سامسونگ اعلام کرد که با موفقیت یک DRAM 64 کیلو بایت را توسعه داده است و فاصله فناوری بین شرکت های کشورهای جهان اول و سازنده جوان الکترونیک را از بیش از یک دهه به تقریباً چهار سال کاهش داده است. در این فرآیند ، سامسونگ از فناوری های وارد شده از Micron Technology از ایالات متحده برای توسعه DRAM و Sharp Corporation ژاپن برای SRAM و ROM خود استفاده کرد. 

در سال 1988 ، صنایع الکترونیک سامسونگ با سامسونگ نیمه هادی و ارتباطات ادغام شد و سامسونگ الکترونیکس را تشکیل دادد. در دهه 1980 و اوایل دهه 1990 ، سامسونگ رایانه های شخصی خود را با نام تجاری Leading Technology فروخت. با این حال ، تجهیزات توسط سامسونگ تولید شده است و پرونده های FCC مربوط به این دوره معمولاً به محصولات سامسونگ اشاره دارد.

 در سال 1988 ، سامسونگ الکترونیک اولین تلفن همراه خود را در بازار کره جنوبی راه اندازی کرد. فروش در ابتدا ضعیف بود و در اوایل دهه 1990 ، موتورولا بیش از 60 درصد سهم بازار تلفن های همراه کشور را در اختیار داشت در حالی که این فقط برای سامسونگ 10 درصد بود. بخش تلفن همراه سامسونگ نیز تا اواسط دهه 1990 با محصولات بی کیفیت و پایین دست و پنجه نرم می کرد و خروج از آن موضوع بحث دائمی شرکت بود. 

در سال 1995–2008: ساخت و تولید قطعات و استراتژی طراحی لی کان هی تصمیم گرفت که سامسونگ باید استراتژی خود را تغییر دهد. این شرکت تولید بسیاری از خطوط تولید کم فروش را متوقف کرد و در عوض فرآیند طراحی و ساخت قطعات و سرمایه گذاری در فناوری های جدید را برای شرکت های دیگر دنبال کرد. علاوه بر این ، سامسونگ برنامه ای 10 ساله را برای کنار گذاشتن چهره خود به عنوان "مارک اقتصادی" و به چالش کشیدن سونی به عنوان بزرگترین تولید کننده لوازم الکترونیکی مصرفی در جهان عنوان کرد.

 امید بود که به این ترتیب ، سامسونگ درک درستی از نحوه تولید محصولات بدست آورد و در آینده در فناوری برتر باشد. استراتژی مکمل رهبری برند نیز توسط رئیس لی آغاز شد که وی سال 1996 را "سال انقلاب طراحی" در سامسونگ اعلام کرد. هدف وی ایجاد قابلیت های طراحی سامسونگ به عنوان یک دارایی رقابتی و تبدیل شرکت به یک پیش رو  طراحی جهانی برند بود. با این حال ، این تلاش نیاز به تغییرات عمده ای در فرهنگ شرکت داشت.