اهداف و برنامه های سیستم آموزشی ایتالیا

اصول آموزش و پرورش ایتالیایی عمومی در چارچوب قانون اساسی پایه گذاری شده است و فرصت تحصیلی رایگان و اجباری را برای همه کودکان فراهم می کند. فلسفه آموزش سیستم آموزشی ایتالیا از معلم محور تا دانش آموز محور متفاوت است. یک تغییر تدریجی در تکالیف مبتنی بر حافظه و ارزشیابی رسمی به سمت شیوه هایی که بر خلاقیت و استفاده از پرسش و پاسخ انتقادی و مهارت های تفکر تاکید دارد ، اتفاق افتاده است . در سال 1989 کلیه موضوعات مربوط به آموزش عالی به وزارت دانشگاه ها و تحقیقات علمی منتقل شد. 

 

مقاطع تحصیلی در سیستم آموزشی ایتالیا : 

• پیش دبستان : کودکان 3 تا 5 ساله 
• ابتدایی : کودکان 6 تا 11 ساله 
• راهنمایی : دانش آموزان 11 تا 14 ساله 
• دوره متوسطه یا اموزش فنی : افراد 15 تا 18 یا 19 ساله 
• دانشگاهها ، موسسات دانشگاهی ، اکادمیهای هنرهای زیبا : افراد 19 سال به بالا 

مدارس متوسطه شامل موارد زیر می باشد : 

• دبیرستان های کلاسیک:  ( پنج سال ) است که در ادامه منجر به آموزش عالی و تحصیلات دانشگاهی می شود . 
• مدارس هنری ( چهار سال )
• دانشگده فنی ( پنج سال ) 
• مدرسه حرفه ای ( پنج سال یا بیشتر ) 
• اموزش مهد کودک و آموزش معلمان ابتدای ( سه سال ) 

نهادهای مسئول : 

مسئولیت کلی آموزش در ایتالیا به دو نهاد مربوط می شود: وزارت آموزش عمومی آموزش پیش دبستانی ، ابتدایی و متوسطه و وزارت دانشگاه ها و تحقیقات علمی.  ارتباط های نزدیک بین این دو وزارتخانه و وزارت دارایی در زمینه  مسائل بودجه و وزارت کار و تامین اجتماعی برای اتصال مدارس با جهان  کار وجود دارد. اصلاحات آموزشی در ایتالیا با تمرکز اصلی خود بر نقش وزارتخانه ها در مورد سیاست ها ، بودجه ، برنامه درسی ، آموزش ، و اداره یا توزیع مسئولیت ها ادامه دارد.

تاریخچه : 

از اواخر دهه 50 ، مسئولیت ها و خدمات آموزشی به تدریج غیر متمرکز شده و در سال 1972 بسیاری از اختیارات اداری وزارت آموزش عمومی به مقامات منطقه ای و محلی واگذار شد. از سال 1975 ، مسئولیت اصلی آموزش و حرفه آموزی منطقه ها بوده است.آنها برای اطمینان از برنامه های مناسب و آموزش  با وزارت کار مشورت کرده اند . در سال 1985 دستورالعمل های آموزشی و برنامه ای برای دبستان و دوره ابتدایی برقرار شد. از سال 1999 همه شهروندان 6 تا 16 ساله باید در یک برنامه آموزش اجباری شرکت کنند.والدین این امکان را دارند که فرزندان خود را به مدرسه بفرستند یا خودشان آموزش اجباری را ارائه دهند و یا از یک معلم استفاده کنند. والدینی که مسئولیت مستقیم آموزش فرزندان خود را بر عهده دارند باید سالانه گزارشهایی را به مدیر آموزش و پرورش استان ارائه دهند که مدارک مربوط به برنامه درسی تعیین شده را اعلام کند . فرزندان باید امتحانات دولتی را پشت سر بگذارند. درصد بسیار کمی از والدین برای این نوع آموزش انتخاب می کنند. 

شیوه اجرای تحصیل اجباری : 

شهردار هر کمون یا شهرک  لیست کلیه کودکانی را که طبق اعلام اداره ثبت احوال باید در مدرسه ثبت نام کنند ، برای معلمان ارائه می دهد. هنگامی که کودکان آموزش ابتدایی خود را به اتمام می رسانند ، سرپرست معلمان وظیفه انتقال دانش آموزان به مدارس راهنمایی ن را دارند. معلمان اصلی با والدین کودکانی که در مدارس شرکت نمی کنند ، تماس می گیرند. عدم رعایت سیاست های حضور ، می تواند منجر به مجازات والدین یا سرپرستان شود.

اصلاحات سیستم آموزشی  : 

اصلاحات اساسی در سیستم مدارس ایتالیا صورت گرفته است تا نیازهای آموزش جهانی در جامعه اروپا و یافتن سازگاری آموزشی در بین کشورهای عضو انجام شود. در یک فرمان آمده است که مطالعه زبانهای دیگر برای پیشرفت تحصیلی و حرفه ای ضروری است. مدارس ابتدایی برای مطالعه زبانهای مدرن که برای برقراری ارتباط موثر و تحرک آموزشی در جامعه اروپا ضروری هستند ، سازماندهی مجدد شدند. برنامه های درسی دوره متوسطه راهنمایی و متوسطه شامل مطالعه زبان های خارجی است. ایتالیایی ها همچنین می دانند که مطالعه زبانها و فرهنگها برای تأمین نیازهای جمعیت مهاجران و همچنین تشویق شهروندی فعال و مشارکتی در یک دموکراسی جهانی ضروری است.

قطعنامه ای از اتحادیه اروپا اهداف مربوط به تقویت بعد اروپایی در آموزش را تشریح کرد: به جوانان احساس هویت اروپایی در زمینه  تاریخ و فرهنگ و به ویژه در پاسداری از ارزش های جهانی دموکراسی ، عدالت اجتماعی و حقوق بشر داده شود. تشویق جوانان به مشارکت کامل و عضویت در جامعه اروپا. و اشاره به مزایا و چالش های شهروندی اروپا و همکاری در فهم بین فرهنگی بعد اروپا در آموزش شامل آگاهی از شهروندی اروپایی در یک جهان وابسته به هم است.

مفاد قانونی آموزشی در داخل کشورهای عضو جامعه اروپا ساخته شده است. ایتالیا با کشورهای عضو در زمینه تبادل کلاس ها ، دانش آموزان و معلمان و همچنین سایر اقدامات آموزشی و موافقت نامه های فرهنگی همکاری می کند. دانش آموزانی که تابعیت جامعه اروپا هستند ممکن است برای آموزش و آموزش حرفه ای در ایتالیا به مدرسه بروند. دفتر تبادل فرهنگی در وزارت آموزش عمومی تلاش های خود را برای فعالیت در راستای پروژه های گسترده همکاری مشترک هدایت کرده بود. 

از سال 1985 مدارس ابتدایی با تأکید بر لزوم درک و همکاری با افراد مختلف فرهنگی برای جلوگیری از خطر  تعصبات ، اهداف آموزشی را که بر اهمیت آموزش بین فرهنگی تأکید دارد را انجام میدهد . در سال 1991 این اهداف به بخشی از آموزشگاه های مهد کودک تبدیل شد که با آموزش چند فرهنگی معرفی شد و بر اهمیت شناسایی ، شناخت و ارزش گذاری تنوع فرهنگی در مدرسه و جوامع جهانی  دموکراتیک تأکید دارد.

مدارس متوسطه جهت ادغام آگاهی چند فرهنگی در برنامه درسی از دولت جهت کمتری داشته اند. با این وجود ، ابتکاراتی در اهداف آموزشی و برنامه درسی برای ادغام ارتباطات و تفاهم بین فرهنگی وجود دارد . یک فرمان آموزشی وزارتخانه 1994 بر لزوم ارائه آگاهی و فعالیت های چند فرهنگی به عنوان یک پاسخ جهانی به جامعه ای که به طور فزاینده ای چند فرهنگی می شود تأکید می کند. این فرمان همچنین حقوق کودکان مهاجر و مهاجر را در برابر فرصت و تساوی دسترسی به آموزش و آموزش تقویت می کند.

در سال 1996 نقش محوری بعد اروپایی در آموزش مجددا تأیید شد. مدارس به تأکید بر آگاهی و درک بین فرهنگی برای یک جامعه جهانی ادامه خواهند داد. تعداد فزاینده ای از دانشجویان در سراسر اروپا در این برنامه های مرتبط  شرکت می کنند. به عنوان مثال ، دانشجویان ایتالیایی که در یک دوره کشاورزی ثبت نام کرده اند ممکن است اجازه تحصیل در فرانسه یا پرتغال را به مدت یک سال داشته باشند

یک فرمان آموزشی در سال 1998 تضمین می کند که کودکان مهاجر در ایتالیا باید آموزش اجباری دریافت کنندو از کلیه حقوق خدمات آموزشی در مدرسه و جامعه برخوردار باشند. جامعه مدرسه به تنوع فرهنگی و زبانی اعضای خود احترام می گذارد و به اشتراک گذاری تفاوت های فرهنگی را تشویق می کند و احترام و تحمل متقابل را ترویج می کند. جامعه مدرسه ابتکار عمل را برای احترام و حمایت از فرهنگ و تنوع زبان ترویج و تشویق می کند و فرصت هایی را برای تجارب و فعالیت های بین فرهنگی فراهم می کند.